Uniek door eenheid in verscheidenheid.

Unieke wijnen proeverij van MijnWijnPlein, Propola en Los Sueños de Lo Capitán op 7 april 2018

Op zaterdag 7 april bereikt de temperatuur in Nederland voor het eerst in 2018 twintig graden. Het zijn ideale weersomstandigheden voor de proeverij in Werkendam die georganiseerd is door drie zelfstandige wijnimporteurs en zich richt op Frankrijk, Spanje en Italië. We worden verwelkomd door Valérie Beyer, één van de uitgenodigde onafhankelijke wijnmakers van wie de importeurs hun wijnen betrekken. Haar Domaine Emile Beyer bevindt zich in Eguisheim en is al veertien generaties lang in haar familie. Terwijl Valérie ons als eerste verrassend een rode Elzasser Pinot Noir inschenkt vertelt ze over de geschiedenis en de filosofie van hun wijnbouw. Haar verschijning en haar verhaal zijn als de wijnen die zij heeft meegebracht: elegant en bescheiden aan de buitenkant en veelzijdig en diepgaand van binnen. Haar crémant zonder toegevoegde suiker laat zich gemakkelijk meten met mooie champagnes en maakt nu onze mond gereed voor Elzasser klassiekers: een subtiele Pinot Blanc, een stuivende Pinot Gris en twee Rieslings die in niets op elkaar lijken, behalve op hun etiket. De wijnen hebben zeer distincte smaken maar verraden allemaal de passie, de zorgvuldigheid en de bekwaamheid van de wijnmaker.

Op de zonovergoten binnenplaats verkennen we vervolgens de Franse witte wijnen uit het assortiment: vrijwel alle wijnen hebben een uitblinkend kenmerk. Zo is er de uitgesproken frisheid van de ‘Clandestin’ Sauvignon blanc, de subtiliteit van de Sancerre en de mooie dikte van de Vouvray-Chenin blanc. Ook nu is de aandacht van de wijnmaker onmiskenbaar.

Het is een kleine stap van de Franse witte naar de Italiaanse. Deze wijnen zijn kruidiger en schuwen een bittertje niet, maar zijn zonder uitzondering door hun gelaagdheid mooi in balans. De vriendelijke Roero Arneis van Cornarea en de prachtig prikkelende Verdicchio en Tabano Bianco van Montecappone zijn slechts enkele voorbeelden van deze verwennerijen.

Ondanks het prachtige lenteweer duiken we de kelder in waar de rode wijnen en enkele rosées aangeboden worden. Verbaasd realiseren we ons dat we pas op de helft van de bijna vijftig aangeboden wijnen zijn terwijl we ruim anderhalf uur geleden aankwamen. Daar zijn de gastvrouwen en -heren de schuld van: zij praten zonder haast met iedereen, laten ieder zich welkom voelen en bieden alle tijd en gelegenheid om te genieten van de door hun zo zorgvuldig samengestelde selectie. Dat sommige gasten hun glas tot ver over de helft vullen en het begrip ‘proeven’  wat uitrekken, bekijken zij met een glimlach. De sfeer is bijzonder goed en ieder beleeft de middag op zijn of haar eigen manier. Het lukt ons zelfs bijna om ons gezicht in de plooi te houden als we een gast horen analyseren: ‘ik ben dol op Tannat, maar ik haat tannines’.

De vijf rosées blijken afkomstig uit de drie landen en zijn zoals de eerder geproefde Elzasser witte wijnen: veelzijdig, bijzonder en veel complexer dan je van rosé gewend bent. Variërend van de ui-kleurige Provence met een zacht framboosje tot de krachtpatser ‘Rosa-ae’ uit Abruzzen.

We proeven een aantal Franse rode wijnen, waar vooral de complexe ‘Suivi des Fées’ uit Brulhois een diepe indruk achterlaat. Zeer vermeldenswaardig is de acht stappende tellende voettocht door Spanje die hierop volgt. Bij iedere fles stijgt de intensiteit en de complexiteit en verschilt de smaak van de vorige. Misschien zijn het de ronde tannines, de chocoladetonen of het diep rode fruit die de wijnen met elkaar verbinden. Of is dit toch wederom het gevolg van geestdriftige en gewetensvolle wijnmakerij.

Terug op beide benen als we tot slot de Italiaanse rosso’s verkennen: als eerste een Nebbiolo met stevige tannines en een karakteristieke smaak van zure kersen. Ook de Valpolicella en de Chianti classico verrassen door hun diepgang. De Montepulciano d’Abruzzen bevat hetzelfde spannende stinkertje als zijn rosé zusje dat we eerder proefden. Beide komen van Torre dei Beati. Maar als we tot slot kennis maken met twee van Gabbas Cannonau’s - de ‘Lillové’ en de ‘Dule’ - worden we bijna letterlijk op de knieën gedwongen. Van ontzag dan wel. Want natuurlijk hebben we steeds netjes alles uitgespuugd.


We kijken terug op een prachtige proeverij van drie importeurs met ieder hun eigen land en ieder hun eigen stijl. MijnWijnPlein met hun elegante en trotse Fransen, Propola met zijn uitdagende en complexe Italianen en Los Sueños de Lo Capitán met hun authentieke en weelderige Spanjaarden zijn ieder uniek in hun visie. Daarnaast zijn ze in harmonie met elkaar door hun keuze voor en herkenning van kwaliteit van de wijn, eerbied voor de natuur en eerlijkheid van de wijnmakers.

Rob Verhage

BewarenBewaren